ایمپلنت دندان معمولی یک روش سنتی برای جایگزینی دندانهای گمشده است که به طور معمول با استفاده از فناوریهای سنتی و مواد ساختاری مانند فلزات و سرامیک تهیه میشود. این نوع ایمپلنت به طور کلی به صورت دستی تهیه میشود و فرآیند تهیه و نصب آن نیازمند زمان و دقت بالای پزشک است.
از سوی دیگر، ایمپلنت دیجیتال یک فناوری نوین است که با استفاده از روشهای پیشرفته تصویربرداری و طراحی سه بعدی، امکان تهیه ایمپلنت دقیق و سفارشی شده برای هر فرد را فراهم میکند. این فناوری با استفاده از نرمافزارهای کامپیوتری پیشرفته و دستگاههای CNC، امکان تولید ایمپلنت با دقت بالا و بهینه را فراهم میکند.
با توجه به تفاوتهای فناوریای که در پس این دو نوع ایمپلنت قرار دارد، مزایا و معایب هر یک نیز متفاوت است. یکی از مزایای اصلی ایمپلنت دیجیتال، دقت بالا در طراحی و ساخت آن است. با توجه به استفاده از تصویربرداری سه بعدی و نرمافزارهای پیشرفته، این نوع ایمپلنت به صورت کاملاً سفارشی برای هر فرد تولید میشود و باعث مطابقت بهتر با ساختار دهان و فک مصرف کننده میشود.
از سوی دیگر، چالشهای فناورانه و هزینه بالاتر تولید، چالشهای اصلی این روش به شمار میآید. همچنین، عدم دسترسی به فناوریهای پیشرفته در برخی مناطق و همچنین نقصهای پزشکان در استفاده از این فناوری ممکن است باعث کاستگی در کارایی آن شود.
با توجه به مزایا و معایب هر یک از این دو روش، لازم است که در هنگام انتخاب نوع ایمپلنت مناسب، به عوامل فناورانه، هزینه، تجربه پزشک و نحوه دسترسی به فناوریهای پیشرفته توجه کافی شود.
مشاهده پست مشابه : کامپوزیت بهتر است یا لمینت سوالی پر تکرار